Hemen kalkacak gibi fiyakalı dursan da
Ebedi bir uykuya dalmışsın eski dostum
Yastıkları koltuğa destek edip kalksan da
Artık güçsüz, takatsiz kalmışsın eski dostum
Bir zamanlar başını dik tutardın at gibi
Gökdelen binalarda otuzuncu kat gibi
Durmadan çalışırken rakkaslı saat gibi
Şimdi üçün biri kalmışsın eski dostum
Sağlığında ben, senin hep aklına uyardım
Kendim üşüsem bile sıcak yere koyardım
Dantelli külotları senin için soyardım
Üzgünüm, son düdüğünü çalmışsın eski dostum
Süt gibi bacakları kaldırırken havaya
Şimdi takat kalmamış zıplayıp oynamaya
Haline her bakışta başlarım kahkahaya
Gözünden malum yaşlar gelmiyor eski dostum
Açtığın bacakların sayısını unuttum
Kısmetsiz günlerinde ellerimle avuttum
Bazen keltoş başını okşayarak uyuttum
Tedavülde kalmayan pulmuşsun eski dostum
Zevkini sen yaşadın işlenen günahların
Senin yerine hesap verecek benim yarın
Hiç cacığı olur mu pörsümüş bir hıyarın
Böyle sakin durmaktan gayen ne eski dostum
Kim demiş eski dostlar düşman olmaz diye
Doğruysa, senin beni mahcup edişin niye
İşemek olmasaydı yedirirdim kediye
Ben sana şimdi niye hamalım eski dostum?