Heykeller

Yıllarca, iki kahraman heykeli, biri erkek, biri dişi,
birbirlerine bakar durumda parkta dururlarmış, bir gün bir melek
cennetten gelene kadar…
“Sizler iyi ve örnek heykel oldunuz, bu yüzden ben de
size özel bir hediye vereceğim. Yarim saat icin sizi canlandırabilirim, siz
de bu sure içinde ne isterseniz yapabileceksiniz! ” demiş.
Ve melek ellerini çırpar çırpmaz heykeller canlanmış,
birbirlerine biraz utanarak yaklaşmışlar, ama sonra hızla parktaki
çalılıkların arkasına koşmuşlar.
Kısa bir süre sonra çalılıkların arkasından kikirdeşmeler,
kahkahalar duyulmuş, çalılar sallanmış. Onbes dakika sonra,
çalılıklardan çıkmışlar, ikisinin de yüzünde geniş bir tebessüm varmış.
“On beş dakikanız daha var!” demiş melek, gözlerini anlamlı anlamlı
kırparak…
Dişi heykelin yüzündeki tebessüm biraz daha yayılmış ve erkek
heykele dönmüş:
“Harika! Ama bu sefer güvercini sen tut, ben sıçcam kafasına.