Düşünmek ve Harekete Geçmek İçin:
Fakir ve zengin ülkeler arasındaki fark ülkelerin yaşı değildir.
Buna örnek Hindistan ve Mısır’ın yaşı 2000 den fazladır ve fakirdirler.
Öte yandan, Kanada, Avustralya ve Yeni Zelanda daha 150 yıl önce önemsiz yerler iken bugün gelişmiş
ülkelerdir ve zengindirler..
Zengin ve fakir ülkeler arasındaki farkın sebebi doğal kaynaklarının zenginliği de değildir.
Japonyanın toprakları sınırlıdır. % 80 i dağlıktır. Tarım ve hayvancılık için yetersizdir, fakat dünyanın en büyük ikinci ekonomisine sahiptir. Ülke çok büyük bir yüzer fabrika gibidir. Bütün dünyadan ham maddeler alır ve yapılmış ürünler ihraç eder.
Bir diğer örnek İsviçre’dir. Kakao yetiştirmez, fakat dünyanın en iyi çikolatasına sahiptir. Küçük toprağında hayvancılık ve tarım yılın ancak 4 ayında yapılabilir. Yine de en kaliteli süt ürünlerini üretirler. Güvenilirlik, düzenlilik ve çalışkanlık imajı veren bu küçük ülke tüm dünyanın kasası olmuştur.
Zengin ülkelerin yöneticilerinin fakir ülkelerdeki meslektaşları ile yaptıkları iletişimler aralarında zeka
bakımından bir farklılık bulunmadığını göstermiştir.
ya da deri rengi de önemli değildir: Kendi ülkelerinde tembel diye damgalanan göçmenler
zengin Avrupa ülkelerinin üretici gücüdürler.
O zaman Fark NEREDİR?
Fark halkın tutumundadır. Bu tutum yıllarca eğitim ve kültürle çerçevelenmiştir.
Zengin ve gelişmiş ülkelerdeki halkın davranışını incelediğimizde, büyük çoğunluğunun yaşamlarında şu
prensipleri izlediğini görürüz:
Ahlak, temel ilkeleridir.
Dürüstlük.
Sorumluluk.
Yasa ve kurallara saygı.
Diğer yurttaşların haklarına
saygı.
Çalışmayı sevme.
Tasarruf ve yatırım yapmak
için çırpınmak.
Fazladan çalışmaya istek.
Dakiklik.
Fakir ülkelerde bu temel ilkeleri günlük yaşamlarında izleyenler ancak bir azınlıktır.
Doğal kaynaklarımızın bulunmadığından ya da tabiatın bize zalim davranmasından dolayı fakir olmayız.
Tutum ve davranış eksikliğinden dolayı fakir oluruz.
Zengin ve gelişmiş toplumların bu işlevsel ilkelerini öğretmeme ve bu ilkelere uymaya niyet etmemedir eksikliğimiz.